vrijdag 5 november 2010 09:30
Je hoort er tegenwoordig pas bij als iemand aangifte tegen je heeft gedaan. Ik hoor er nu dus bij! We leven in een aangifteland – is dat een Nederlandse traditie?
Maar waar hoor ik bij? Wat is de juridische vraag? De wereldschokkende vraag luidt: mag ik in het publieke debat de vraag stellen of mevrouw Duisenberg op grond van haar uitlatingen een antisemiet mag worden genoemd?
Deze wereldschokkende vraag over een vraag is door mevrouw Duisenberg zelf in het leven geroepen - wij waren haar eigenlijk al weer een beetje vergeten. Zij kan zich dat nauwelijks voorstellen, maar ik loop echt niet de hele dag aan haar te denken. Wel een beetje aan Shakira, niet aan Gretta – stom van me.
Aandacht
Mevrouw Duisenberg heeft aandacht nodig. Precies om die redenen was ik niet bereid om in VARA-programma’s geconfronteerd te worden met haar hijgerige verschijning.
Dat soort aandacht krijgt mevrouw Duisenberg niet van mij. Zij ageert, ik reageer. Het is beter dat zij op zoek gaat naar een schip dat in de richting van Gaza vaart.
Ik was overigens niet de eerste opiniemaker die vragenderwijs heeft geschreven over het antisemitische gehalte van mevrouw Duisenbergs uitlatingen. Elma Drayer, vooraanstaand columnist van dagblad Trouw, kwalificeerde mevrouw Duisenberg op 4 maart 2010 als antisemiet. Terecht is Elma nu verontwaardigd: ‘Het is niet eerlijk! Waarom krijg ik geen aangifte op mijn bordje? En valt dat genoegen weekblad Elsevier en Afshin Ellian wel ten deel?’
Zielig
Hoe nu verder met mij? Ja, ik ben zielig. Heel zielig. Ik weet wat er staat te gebeuren. Het ontbeert mij niet aan kennis van het strafrecht. Ik heb jarenlang gewerkt bij de vakgroep Strafrechtswetenschappen van de universiteit Tilburg, en daarna heb ik een paar jaar strafrecht gedoceerd in Amsterdam. Ook nu geef ik regelmatig colleges over vrijheid van meningsuiting en strafrecht. Daarnaast schrijf ik academische artikelen met betrekking tot terrorisme, vrijheid van meningsuiting en het strafrecht.
Toch ben ik een beetje zielig. Want ik kan in theorie worden vervolgd. Het is natuurlijk een wereldschokkend feit als een deelnemer aan het publieke debat wordt vervolgd.
Gekleineerd
De laatste keer dat academici in Nederland wegens hun opvattingen ter verantwoording werden geroepen, ligt al weer een tijdje achter ons. Wanneer? Ach, in die jaren die altijd ter sprake komen als Geert Wilders weer moet worden gekleineerd.
Academische vrijheid houdt niet op bij de poorten van een universiteit. Maar in het Land van de Aangifte werkt dat anders. Ik heb ondertussen een goede advocaat.
Hartverwarmend
Hoe moet het nu verder met mij? Ja, ik ben zielig. Heel zielig, en dat weet ook Geert Wilders. In een hartverwarmend sms’je bood hij aan om met hem een cel te delen als we worden veroordeeld. Dat wordt gezellig!
Ik ga hem vertellen over de filosoof Alfarabi. En hij zal proberen mij te de-islamiseren. Ik zal u, lieve bloglezer, ook vanuit mijn cel niet in de steek laten. Als ik geen blog mag schrijven in de cel, ga ik in hongerstaking.
Tevens zal ik met uw steun en die van Elsevier een vakbond oprichten voor de bloggers en professoren die in de gevangenis zitten. Zijn die er? Jazeker. In het islamitische Iran zitten nogal wat geleerde bloggers in de gevangenis. En misschien straks ook in Nederland. Zou dat niet een mooi duo zijn, Nederland en Iran, gelijkwaardig wat betreft het opsluiten van bloggers?
Jan Moors
Hoe moet het nu verder met mij? Ja, ik ben zielig. Heel zielig. Straks moet ik me tegenover Jan Moors verantwoorden. Hij zegt dan tijdens de zitting: ‘Wij lezen ook de kranten en kijken weleens naar tv. Het wordt u verweten dat u goed bent in het poneren van stellingen, maar vervolgens de discussie uit de weg gaat. Het lijkt er een beetje op dat u dat nu ook weer doet.’
Dat wordt dus lastig voor mij. Ik denk dat ik ga zeggen: maar, meneer de voorzitter ik word vervolgd omdat ik te vaak mijn mond heb geopend, daarom dacht ik dat u het op prijs zou stellen als ik nu wel mijn mond houd.
Middeleeuwen
Achter mij zit de hele dag mevrouw Duisenberg. Zeg maar als een soort spook. Gretta heeft aangifte gedaan en geleerde mensen bij het Openbaar Ministerie buigen zich over de vraag of ik, gezien haar uitlatingen en houding, wel of niet mag vragen of zij tegen de semieten is in het publieke debat. Wie zegt dat de Middeleeuwen voorbij zijn?
Als de rechterlijke macht besluit mij te veroordelen omdat ik gebruik gemaakt heb van de vrijheid van meningsuiting, bestaat in mijn visie slechts één soort straf: gevangenisstraf. Mocht ik worden veroordeeld, dan wil ik de bak in. Ben benieuwd of de Staat der Nederlanden gaat doen wat ze in Teheran niet konden doen en nu dus via de vriendin van Hamas toch nog gratis voor elkaar krijgen. Gooi die jodenvriend de kerkers in!
Alleen al deze gedachte maakt me zielig. Toch?
Afshin Ellian
Leon de Winter over Gretta
'Dus, help Gretta aan een eretitel. Ze mag vanaf nu best dat ‘bijna’ in ‘ik vind antisemiet bijna een eretitel worden’ weglaten. Mag best, hoor, Gretje! Zeg maar gerust voortaan: ik vind antisemiet lekker een eretitel! Kun je gewoon doen, meid! Wij doen het je voor: Gretta mag zich gerust antisemiet noemen want dat is zo ongeveer een eretitel voor mensen als Gretta en dat wil ze zo graag, zei ze zelf zo’n beetje. Zie je, schat van me: dat 'bijna' kun je gewoon weglaten!'
Lees het hele weblog Gunt u Gretta Duisenberg ook die eretitel? van Leon de Winter
Bron: elsevier.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten